Anne bebek ilişkisi çocuğun hayatında çok önemli bir yere sahiptir. Çocuk annenin varlığı ile kendini güvende ve huzur içinde hisseder.  Çocuk ortalama 5-6 yaşlarına kadar anneye bağımlı bir yaşam sürdürür. İlk doğduğu andan itibaren anne çocuğun ihtiyaçlarına cevap veren kişi konumundadır. Annenin bebeğe göstereceği ilgi, şefkat çocuğun gelişimi için çok önemlidir.  Doğumun ilk aylarında bile bebek anneden ayrıldığında huzursuzlaşıp ağlamaya başlar. Annenin kendinden uzaklaşmasını tehdit olarak algılayabilir. Çalışan annelerde de doğum izni vs. bitince bebekten ayrılma telaşı başlar. Bebeğim ben işe başlayınca ne yapacak? Çok ağlar mı? vb. sorular her annenin aklına gelmektedir. Bu hem anne hem de bebek açısından zor bir süreç olsa da çözümlenemeyecek bir sorun olarak algılanmaması gerekir. Çünkü anne çocuk ilişkisinde esas olan anne ve çocuğun birebir ilişkisidir. Bu ilişki anne dışında biriyle de kurulabilir ve güven duygusunda büyük bir zedelenme olmaz. Bebek için esas olan annenin kim olduğu değildir. Bebek alıştığı kendisi ile ilgilenen kişiyi yanında ister. Bebekle gerçek anlamda ilgilenebilecek bir bakıcı, anneanne ya da babaanne gibi bir kişinin olması bebeğin kendini iyi hissetmesini sağlayacaktır. Eğer bebeğe bir bakıcının bakması söz konusu ise bakıcının mümkün olduğunca değiştirilmemesine dikkat edilmelidir. Çok sık bakıcı değiştirmek bebekte güven duygusunu zedeleyebilir.       

 Güven duygusu çocuğun gelişiminde oldukça büyük öneme sahiptir. Kendini güven içinde hissetmeyen bebek çevresindeki birçok unsuru tehdit olarak algılar ve kendini gelişime kapatır. Güven duygusunda problem yaşayan çocuklarda gelişim gerilikleri de ortaya çıkmaktadır.  Yuvaya bırakılan çocuklar incelendiklerinde gelişim basamaklarında genelde diğer çocuklara göre gerilik gözlenmektedir. Uzmanlar bu çocuklarda oluşan gelişim geriliğinin sebebini sürekli farklı bakıcıya temastan dolayı duygu alışverişinde bulunamamaları ve stres hormonunun büyüme hormonunu baskıladığından kaynaklandığını düşünmektedirler. Çalışan anne eve geldiğinde mümkün oldukça çocukla birlikte vakit geçirmeye özen göstermelidir. Sadece annenin değil babanın da dâhil olduğu aile içi etkinlik ve aktivitelere vakit ayırmak gerekir. Hayatın ilk üç yılı çocuğun beyin gelişiminin en hızlı ve öğrenmeye en açık olduğu dönemdir. Anne ve baba bu dönemde ne kadar çok çocukla ilgilenirse çocuğun gelişimine o kadar katkı sağlayacaktır. Anne ve çocuk arasında kurulan bağın güvenli bir bağ olması gerekmektedir. Güvenli bağdan kasıt çocuğun anneye çok aşırı bağımlı olmadığı kendini güvende hissedebildiği bağdır.            

Anne ve çocuk arasında güvenli bağ oluşturmanın temelini, çocukla kurulan iletişim oluşturur. Annenin çocuğa verdiği sözleri tutması, onunla ilgilenmesi, isteklerine cevap vermesi, tutarlı davranışlarda bulunması anne çocuk arasındaki bağı güçlendirecektir. İşe başlayacak anneler çok fazla telaşlanmamaları, çocukları ile daha sık iletişim kurarak aralarındaki bağı koruyabileceklerini bilmeleri gerekir. Önemli olan çocukla çok vakit geçirmek değil, kaliteli vakit geçirmektir. Çocuğun gelişim basamaklarına uygun iletişim kurmak ve etkinlikler yapmak çocuğun desteklenmesini sağlar ve ileri ki öğrenmeleri için de temel oluşturur.

Seda KILINÇEL MORALI

Psikolojik Danışman